Każdy z nas ma swoją Drogę Krzyżową. Jedna trwa dłużej i jest bardzo trudna, inna być może jest lżejsza i krótsza, ale przecież jest to Droga, w czasie której niesiemy swój krzyż.

Krzyża nie możemy zważyć ani zmierzyć. Dostajemy taki, jaki możemy unieść.  Idziemy wyboistą drogą pełną kamieni, raniących nie tylko nasze stopy, ale przede wszystkim nasze serca. I właśnie ta Droga ma sens, bo kończy się Zwycięstwem Dobra nad Złem. Kończy się Zmartwychwstaniem.

12 kwietnia 2014 roku o godzinie 10 rano – uczestniczyliśmy w Drodze Krzyżowej, która zostanie na długo w naszej pamięci. Było to nie tylko przedstawienie Męki Pańskiej, ale przede wszystkim był to dany nam czas, w którym każdy z nas mógł zastanowić się nad swoim życiem.

“ Na Drogę Krzyżową nie idź sam. Weź ze sobą Jezusa i weź swoje życie i twoich najbliższych. Tylko wtedy z niej skorzystasz, jeśli będziesz szczery wobec siebie i z pokorą staniesz przed Bogiem”. Tak więc w pokorze przyjmijmy raz jeszcze na nasze ramiona krzyż, który doprowadzi nas do zwycięstwa. Postarajmy się raz jeszcze wraz z Jezusem  przejść Drogę Pełną Cierpienia.

Stacja 1- Pan Jezus na śmierć skazany.

“Nie sądźcie a nie będziecie sądzeni, nie potępiajcie , a nie będziecie potępieni.”  Jakże łatwo jest nam osądzać innych i wydawać opinie, które nie zawsze są zgodne z prawdą. Bo “nam się tak wydaje” , bo “my myśleliśmy …” I co ? Pamietasz jak bolało? Jak się musiałes tłumaczyćc ? Czy nie osądzono cię zbyt szybko ? A może ty osądziłeś i teraz ktoś przez ciebie cierpi ?

Stacja 2- Pan Jezus bierze krzyż na swoje ramiona.

“Zbawienie przyszło przez Krzyż. Ogromna to tajemnica. Każde cierpienie ma sens, prowadzi do pełni życia…” Każdy ma swój krzyż. Niosą go dorośli, ale także dzieci . Nie chce ci się iść do szkoły. Nie chce ci się pomagać mamie. Nie chce ci się … A przecież gdyby tak powiedział Jezus- nie mógłby iść do Nieba.

Stacja 3- Pan Jezus upada pod krzyżem.

Upadek Jezusa jest symbolem naszych upadków i grzechów. Czy jako dzieci rzeczywiście popełniacie tylko małe grzechy? A opuszczanie niedzielnej Mszy świętej? Czy jako dorośli  zawsze postępujemy godnie? Tyle razy ktoś chciał nas ostrzec przed grzechem. I co? Nic. My wiemy lepiej, więcej, jesteśmy mądrzejsi. I dopiero kiedy upadamy i mocno się kaleczymy – zaczynamy żałować, że nie posłuchaliśmy innych…

Stacja 4- Pan Jezus spotyka swoją Matkę.

Pamiętajmy o rekolekcjach i słowach księdza- “ Matka jest zawsze święta”. Jezus kochał swoją Matkę tak bardzo, że pomimo  Drogi Krzyżowej- przystanął i popatrzył na Mamę raz jeszcze. A jak ty traktujesz swoją mamę? Starasz się jej pomóc czy denerwujesz ją swoim aroganckim zachowaniem?  A może używasz słów, które bolą, ranią, po których ona płacze? Czy my dorośli pamiętamy o swoich matkach? Dzwonimy do nich? Odwiedzamy ich? Piszemy tak ważne dla nich listy? A może kiedy już odejdą- zapominamy o nich i zajmujemy się tym co dla nas najważniejsze- życiem ziemskim i codziennością?

Stacja 5- Szymon z Cyreny pomaga Jezusowi dźwigać krzyż .

Szymona trzeba było zmusić by pomógł Jezusowi nieść krzyż. A my? Jak często z własnego egoizmu nie chcemy komuś pomóc ? Bo co ? Bo się nie opłaca ? Nie będzie nic w zamian? A przecież wokół nas jest tylu ludzi, którzy potrzebują naszej pomocy, dobrego słowa, modlitwy lub zwyczajnego milczenia razem …

Stacja 6- Święta Weronika ociera twarz Jezusowi.

a odwagę podejść tak blisko … A może ktoś się z niej śmiał? Może szydził? Być może krzyczeli na nią- co robi ta kobieta, która wdarła się na Drogę Wielkiego Cierpienia? Ale ona była odważna i dlatego otrzymała nagrodę w postaci odciśniętego obrazu twarzy Jezusa na płótnie. A czy ty się boisz przyznać do Jezusa ? Może wstydzisz się przeżegnać, bo patrzą na ciebie koledzy ? A jak się zachowasz gdy szydzą z twojej wiary, Boga, innego człowieka?

Stacja 7- Drugi upadek Pana Jezusa.

Gdy upadamy drugi raz zawsze mocniej boli. Mamy juz obdarte kolana, krwawiące rany. Tak ciężko jest nam się podnieść … A przecież Jezus był człowiekiem takim jak my. Miał jednak siłę, aby powstać i iść dalej. Grzeszymy. Powtarzamy przy kratce konfesjonału te same przewinienia, te same grzechy. Czy zawsze zastanawiamy się nad słowami –“za wszystkie grzechy serdecznie żałuję …” ? Tyle razy upadamy. Najważniejsze jest jednak to, że staramy się powstawać.

Stacja 8- Pan Jezus pociesza płaczące niewiasty.

Ile razy zdarzyło się, że ktoś przez nas płakał ? A może nasze słowa były ostrzejsze od czynów ? Czy swoim życiem pomagam nieść krzyż Jezusowi ? “ To nie gwoździe Cię przybiły lecz mój grzech. To nie ludzie Cię skrzywdzili, lecz mój grzech …” Starajmy się żyć tak, aby nikt przez nas nie płakał.

Stacja 9- Pan Jezus upada po raz trzeci.

Jakie to trudne … Patrzymy na kolejny upadek Jezusa i nie możemy mu pomóc. Nie możemy czy nie chcemy ? Kochać to ciągle powstawać. Ile razy mamy przebaczać ? zapytal św. Piotr. “77 razy na dzień – to znaczy zawsze “. A czy my mamy łaskę przebaczenia ? Czy potrafimy wybaczyć tym, którzy tak bardzo nas skrzywdzili? Uczmy się kochać ludzi, tak jak Jezus kocha człowieka. Właśnie dlatego wstał po raz trzeci, aby iść ze swym krzyżem dalej.

Stacja 10- Pan Jezus z szat obnażony.

Upokorzenie. Ile razy ktoś chciał nas upokorzyć ? Obdarł z szat naszą skromność, radość, wiarę w dobro i miłość ? Ile razy ktoś chciał  nas wystawić na pośmiewisko naszych znajomych, przyjaciół, kolegów czy rodziny ? A może my śmialiśmy się za plecami kogoś ? Wytykaliśmy jego błędy i komentowaliśmy nieudane życie koleżanki ? I co czuje wtedy człowiek ? Upokorzenie. Tak jak Jezus, którego żołnierze obnażyli z szat.

Stacja 11- Pan Jezus przybity na krzyż.

To człowiek wymierzył sprawiedliwość Bogu. A przecież każdy z nas boi się bezradności, cierpienia, które może zabić. Przejmujemy się swoim bólem fizycznym i psychicznym. Kiedy cierpi dusza- boli ciało. Pomyślmy o tym, że “ wszystko jest po coś” . Nie narzekajmy, nie uciekajamy od naszych krzyży codziennych trudności. Bo przecież jest to jakiś plan, w którym powinniśmy godnie i z pokorą uczestniczyć pamietając, że czeka nas zbawienie.

Stacja 12- Śmierć Pana Jezusa na krzyżu.

Każde cierpienie ma sens. Krzyż nie jest celem, jest środkiem. Śmierć Jezusa dała nam życie. Czy jesteśmy przyjaciółmi Jezusa ? Czy tylko pamiętamy o Nim gdy czegoś potrzebujemy, albo gdy jest nam zwyczajnie  źle ? Umrzeć dla kogoś- to największy akt miłości.

Stacja 13- Pan Jezus zdjęty z krzyża.

Tak niewielu wytrzymało z Jezusem do końca Drogi Krzyżowej. A przecież Jezus zawsze był z ludźmi i dla ludzi. Uzdrawiał, nauczał, wskrzeszał … Czy ja jestem teraz przy Jezusie? Czy jestem krzyżem dla moich bliskich ? Czy może pomagam im zdjąć ciężar krzyża z ich spracowanych i zranionych ramion?

Stacja 14- Pan Jezus złożony do grobu.

Ludzie, którzy najbardziej kochali Jezusa nie zostawili Go nawet wtedy, gdy umarł. Byli jego najbliższymi przyjaciółmi. A jakimi my jesteśmy przyjaciółmi ? Czy zostawiamy przyjaciela w potrzebie, bo przecież mamy swoje obowiązki, problemy i zwyczajne życie ? “Najlepszy przyjaciel to ten, który cię nie sprzeda nawet wtedy , gdy będzie mógł na tobie dobrze zarobić”. Módlmy się o prawdziwą przyjaźń, która nie wyszydzi, nie oceni, nie wyśmieje. Módlmy się o prawdziwych przyjaciół, którzy będą z nami nawet wtedy, gdy ciemność, smutek i pustka otoczy nasze życie. Nikt nie chce mieszkać w grobie. Dlatego przyjaźń jest światłem, które daje nam nadzieję i radość.

Kończąc Drogę Krzyżową- bierzmy nasze duże i małe , lekkie i ciężkie krzyże codzienności i postarajmy się iść wraz z Jezusem.

W przeżywaniu tego misterium ogromną rolę odegrali p. Anetta Wesołowska, ks. Robert, młodzież z naszej szkoły  oraz wszyscy ci, którzy pomagali przy przygotowaniu Drogi Krzyżowej. Dziękujemy im z całego serca ! Chcąc oddać atmosferę tamtej sobotniej chwili – przytoczyłam wiele fragmentów z przygotowanego misterium. Mam nadzieję, że wytrwaliście w tej Drodze Krzyżowej do końca!

Teresa Michalka